küçükken en büyük hayalim günün birinde bir zaman makinesiyle karşılaşmaktı... gözümü sıkıca kapatıp deli gibi bunu ister, dualar eder; hani eğer olur da tutarsa duam kimseye söylemeyeceğime dair sözler bile verirdim allaha!
evet maalesef ben masallara gerçekten inanan bir çocuktum! 4-6 yaş arası anneme her gece ve ısrarla masal anlattırdığım da göze alınıp travmamın büyüklüğü anlaşılsın lütfen...
ve fakat dileklerimiz olmaz çoğu zaman,
hele bir de çok istemişsek iyice zordur işimiz ya ,mevzu bahis bu değil şimdi.
başı sonu belli zaman tünelimin yarısından sesleneyim dedim ben.
velhasıl, buralarda vakit elbette ve bildiğim gibi öncesinden bozuk para gibi çok çabuk harcanmakta! hani öyle hyde park güvercini gibi kendimi unutup çimenlerde de oturmuyorum bütün gün ama çok planlı olmadığım da aşikar dostlar...
e o zaman carnaby street'den karelerle şenlendirelim sayfamızı!
1 yorum:
"carnaby'den kareler" demişsiniz ama tek kare var? hyde park güvercini gibi oturmayın efenim yerinizde, paylaşın bizle resimleri!
Yorum Gönder